Dolma kalem ile tanışmam Pelikan ile olmuştu. İzmit’ten İstanbul’a gitmiş, kalemi almıştım. Sonrasında öğretmen olarak Kastamonu, Küre‘ye tayin olunca kalemlerden uzak kaldım. Mecburen, denemeden, internet üzerinden kalem siparişi vermek durumunda kaldım. Düşünün ki dolma kalemle tanıştığım ilk zamanlar… Bırakın markaları, kalemlerde...

Bazı arkadaşlar bir iki kaleme mürekkep çekip, o kalemlerin haznesindeki mürekkep bitene kadar o kalemlerle yazıyorlar. Hatta bazıları sadece tek kaleme mürekkep dolduruyorlar. Bu güzel bir alışkanlık. Gittikçe mürekkep dolu kalem sayımı düşürüyorum. Şimdilik on kalemde mürekkep var. On kalem de...

Lamy 2000 tutuşu, yazışı ve tasarımıyla beni cezbeden bir dolma kalem. Ancak her ele uymayacak, herkesin hoşuna gitmeyebilecek bir kalem. Denemeden almak durumunda kalacağım için tereddütle yaklaştığım bir arkadaştı. Uç kalınlığını dahi sadece videolarda görme imkanım olmuştu. Kullananlar ya hayal kırıklığına...

Bir mürekkebi, şişe bitene kadar aynı kalemde kullanmayı sevmem. Değişik uç kalınlıklarına sahip başka başka kalemlerle deneyimlemek isterim. İşin sonunda ise mürekkep, elimdeki kalemlerden kendisine uygun olanını bulur ve yazı diliyle “beni bu kalemle bitir,” der. Anlarım. Visconti, Van Gogh kalemimde...

Dolma kalem kullananlar için en büyük derttir mürekkebin rengini gösteren, kırçıllanma, gölgelenme ve kanama yapmayan kâğıdı/defteri bulabilmek. Hele ki cep yakmayanını… Bildiğim, sürekli kullandığım markaların dışına korkarak çıkarım. Deneme imkanım yoksa, yâ nasip, der, alırım ama ürün gelene kadar “du’bakali n’olacak”...