Dolma kalem şık bir yazı aracı. Fakat meşakkatli de. Elli kuruşa alınan tükenmez kalemde bir sorun olduğunda bir çekmeceye atar, attığınız yeri dahi unutursunuz. Dolma kalem ise öyle mi?.. Seçerken de kullanırken de emek vermek gerekir. Ve pahalıdır da! Üç beş sene evvel Montblanc alınabilen fiyatlara neredeyse giriş/orta seviye kalemler ulaşmış. Haliyle dikkatli bir kalem kullanıcısı olmak zaruret halini alıyor.
KPSS denen duvarı aşıp daha evvel yolunun hiç düşmediği bir şehre, kültüre; Urfa’ya öğretmen olarak adım attığı vakit kardeşim Dilara’ya bir Platinum 3776 armağan etmiştim.
Öğretmenin cebinde, çantasında muhakkak dolma kalem bulunmalı düşüncesindeyim. Lisede okurken rahmetli Mehmet Şevket Eygi’den dinlemiştim. Öğrencinin de öğretmenin de cebinde bütçesine göre kaliteli bir dolma kalem bulunması gerektiğini söylemişti. Sonrasında yazılarında da rastladım bu öğüdüne.
14 ayar altın, M uç kalınlığında bir Platinum 3776, Chartres Blue. Bendeki bordo renkli olanını daha evvel yazmıştım.
Bu yaz İzmit’e gelirken yanında getirdi. Temizleyeyim, dedim. Fakat ne büyük talihsizlik ki vidalı kapağı açtığımda kalem damağının görünen kısmı masaya düştü. İtiraf edeyim, damak değil de sanki ben yığıldım yere.
Neden oldu, bilemiyorum. Hemen damağın içeride kalan kısmını uçla beraber söktüm. Belki elimden bir şey gelir, diye. Hatta “japon yapıştırıcısıyla yapıştırıp denesem mi?” diye de düşündüm.
Ellememek daha iyi.
Evvelâ Sirkeci’deki Yeni Zaman Kırtasiye’yi aradım. Sağ olsun, -adını dahi bilmediğim- görevli arkadaş yıllardır ne derdim olsa kalemden yana, yardımcı olmaya çalışır. İlk dolma kalemimi de oradan almıştım. Yeni Zaman’daki arkadaş uç ve damak için neredeyse kalem kadar fiyat söyledikten sonra diğer kapıyı çalmaya karar verdim.
Hemen mesaj attım, derdimi anlattım. Ağustos sonunda dönecekmiş tatilden, o zaman bakalım, dedi. Hele bir dönsün memleketten Murat usta, bakalım ne diyecek.
Umarım sorun hallolur. Dolma kalem manevi değeri yüksek bir uğraş. İnce bir iş. Fakat masraflı da!
