Eski Demiryolu Caddesi’nden yâni İzmit’in göbeğinden tren yolunun geçtiği zamanlar benim çocukluğuma rast geliyor. Trenin gelişini evdeki avize taşlarının sallanmasından anlardık. Avizeler evdeki erken uyarı sistemiydi. Misafirler deprem oluyor zannederlerdi taşlar sallandığında. Onların şaşırmasına şaşırırdım. Çünkü bizim için “günün fark edilmez ayrıntıları” arasındaydı tren sesi yahut avize taşlarının sallanması. 17 Ağustos 1999 depreminde avizeler insanların...

“Kastamonu’da Ne Yenir?” yahut “Kastamonu lezzet durakları” listeleri hemen her yerde karşımıza çıkar. Ben de Küre’den İnebolu’ya, Tosya’dan Daday’a uzanan bir liste ile en sevdiğim, Kastamonu’da öğretmenken yahut sonrasında yolum düştüğünde gün boyu ne yiyebileceğimizi iki günlük ziyaretimi örnek alarak yazacağım. Çocukluğumdan beri Tosya’ya giderim. Babamın işi dolayısıyla benim yaşımdan eskiye dayanan aile dostluklarımız kurulmuştur...

Bir bahar sabahının serinliğinde gözlerimi açıp çadırımın penceresinden göğü izlemeyi, dokunup geçen sabah esintisinde ateşimi yakıp kahvaltımı etmeyi severim ancak kardeşim Furkan “hadi karda kahvaltı yapalım,” deyince geri çeviremedim. Sırt çantalarımızı toplayıp sabahın ilk aydınlığında yola düştük. Birkaç yer üzerinde dursak da rotamızı Ormanya’ya çevirdik. Bana kalırsa Kocaeli’nin iki büyük marka projesinden biri Ormanya. Diğeri...

Yazma, günlük tutma, anıları kaleme alma bahsini önemsiyorum. Eli kalem tutan herkes kendi gözünden yaşamını, yaşadığı sokağı, mahalleyi, şehri, bir arada olduğu insanları edebî değeri olsun yahut olmasın, muhakkak yazmalı. Düşünün ki bir sokak başında dükkanı olan bakkal esnafı yazmaya başlasa olanı biteni, bir sokağın hafızası olur kaleme aldıkları. Bizde anı yazma işleri genellikle “devletlülere”...

Kaweco dolma kalemler ile tanışalı çok zaman olmadı. Esasında cüsseli kalemleri kullanmaktan keyif alıyorum ama Kaweco ile yolum o kadar çok kesişti ki kayıtsız kalamadım ve bordo renkli bir Kaweco Sport edindim. O bir kalemden sonra bir de pirinç kalemini; Kaweco Brass’ı aldım. Bu kadarı benim için yeterli, dedim. Belli ki yeterli değilmiş… Galen Leather’ı...

Galen Leather ile tanıştığımda kış boyu kar altında kalan, karın yağmayı bilip, kalkmayı bilmediği bir dağ kasabasında, Kastamonu’nun Küre ilçesinde öğretmendim. Her gününü özlediğim Küre günlerimde bir meşgale edinmiş, “bir öğretmenin muhakkak dolma kalemi olmalı,” düşüncesiyle dolma kalemlere merak sarmıştım. Tabi meselenin kalemle bitmeyeceğini anlamam uzun sürmedi. Mürekkepler, kalemlikler… Genişledikçe genişledi ilgi alanım. İşte o...