Dolma kalemler ve yazı araçlarıyla alakalı röportajları, denemeleri, anıları okurken illâ değinilen bir başlık vardır: Dolma kalem yahut kırtasiye merakı nerede başladı? Bu soruyu ben de kendime sordum. Kırtasiye merakım nerede, nasıl başladı ve nasıl dolma kaleme yöneldi? Olabildiğince geçmişe gidip en eski anıyı çekip çıkarmak istiyorum ama zorlanıyorum. Oldum olası kırtasiye merakım olmuştur ama...
Mürekkep şişelerimi tuttuğum kutuya şöyle bir baktığımda siyahı, mavinin envaiçeşidini ve birkaç tane de kırmızının tonlarını görüyorum. Bir de altın sarısı mürekkep. Halen şaşarım kendime, niçin aldım o rengi, diye. Renk çeşitliliğini artırmak ama mürekkepleri de ziyan etmemek istememle bilhassa 10-15 ml şişe seçenekleri sunan mürekkepleri tercih ediyorum ne zamandır. Gözüm yeşil renklerde. Neredeyse yaz...
“Şık bir dolma kalemi, kendisini özel hissedebileceği bir kalemliğin içerisinde saklarsanız ancak, kalem sizi sever ve yazmak size keyif verir!” gibi beylik bir cümleyle başlayayım notuma İnsanın insana alışması kadar, eşyanın da insana alışması vardır ve önemlidir. Kalem, size ait olduğunu bilmeli. O kalemi, o defteri, o eşyayı elinize aldığınızda bir sıcaklığı olmalı… Kalem, benim...
