Yeni taşındığım evden en fazla beş dakika uzaklıkta, Gölkay Park olarak da bilinen Bıçkıdere Göleti.
Gün ikindiyi bulup, hava serinledi mi kendimi attığım Gölkay Park bir spor ve etkinlik alanı olarak planlanmış.
Bazı etaplarının temel atmalarında bulunmuştum. Bir kış günü dize kadar çamura batıp temel atma alanına vardığımız Gölkay Park, bugün bütün Kocaeli’nin vakit geçirmek için geldiği muhteşem bir yaşam alanı olmuş.
Kablolu su kayağına sahip Bıçkıdere Göleti’nin etrafında tam tur atabiliyorsunuz. Yürüyüş ve bisiklet alanları olarak belirlenen gölet çevresinde yer yer oturma ve piknik alanları da belirlenmiş.
Geçtiğimiz hafta göletin etrafında tam tur yürüdüm. Hemen hemen 6 km. Çoğu zaman bir iki kilometre yürüyüp çimlerine oturduğum Gölkay Park’ın etrafında her akşam yürüsem, pandemi sürecinde artan hareketsizliğin getirdiği sorunları ortadan kaldırmış olurum.
Göletin piknik için belirtilmiş noktalarına mangalcılar serilmiş oluyor ekseriyetle. Oltaları da yanıbaşlarında. Hadi bunlar tamam. Fakat memleketimizin temel problemi burada da görülüyor. Oturan çöpleriyle oturuyor, kalkan çöplerini bırakıp gidiyor. Allah’tan korkun…
Uyarınca da muhakkak hırgür çıkıyor. İstisnasız. Kuldan utanma da yok…
Ellerimize çöp poşetleri alıp ara ara topluyoruz. Elbet birimiz galip geleceğiz.
Ben bu göletin etrafında yürümekten, göle karşı oturmaktan büyük keyif alıyorum. Evladım da alabilsin istiyorum. Gölet, çöpten yürünmeyen bir yere dönmesin.
Yıllar evvel gidip, hayalimde yer eden birçok yere tekrar gittiğimde “keşke gelmeseydim, anılarımdaki gibi kalsaydı,” diyorum. Bari buraya demeyeyim.
…
Güzel bir yer. Kuş sesleri, kurbağa vıraklamaları, ördeklerin sudaki sesleri derken… Kulaklarınız doğanın sesleriyle neşe doluyor.
