Bizim oğlan da hemen her çocuğun düştüğü “süper kahramancılık” tuzağına kısa süreli de olsa düştü. “Öyüncek adam” oldu evvelâ, sonra yarasa adam. Koltukların üzerinde atladı durdu. Ben ise hep bu süper kahramanların düşmanı rolünü üstlendim. Anımsıyorum, Kardeşim Furkan’la “süpermencilik” oynardık. Her çocuğun yolu bu uydurma kahramanlara çıkıyor anlaşılan. Oyunlarımızın tamamı Batı işgalinde değildi ancak. Cüneyt...