Bir dostum benimle her karşılaştığında sitem ederek: “İmza atmak için kalemini istemiştim de vermemiştin. Çok içerlemiştim,” der. Doğrudur. Kalemimi istediğinde bir saniye bile düşünmeden “veremem,” demiştim. Çok bozulmuştu. İmza atması için kalemimi versem, o kalabalık toplantıda dolma kalemim elden ele dolaşacak, benim de canım fazlasıyla sıkılacaktı! Daha sonrasında arkadaşlarımı kırmamak, isteyenlere verebilmek adına yanımda tükenmez...
Bazı arkadaşlar bir iki kaleme mürekkep çekip, o kalemlerin haznesindeki mürekkep bitene kadar o kalemlerle yazıyorlar. Hatta bazıları sadece tek kaleme mürekkep dolduruyorlar. Bu güzel bir alışkanlık. Gittikçe mürekkep dolu kalem sayımı düşürüyorum. Şimdilik on kalemde mürekkep var. On kalem de boş haznesiyle bekliyor. Geçtiğimiz gece tüm dolma kalemlerimdeki mürekkepleri boşaltarak renklerini değiştirdim. Uzun zamandır...
