Konya, Ilgın ile alâkalı bir blog yazısı paylaşmıştım epey zaman evvel. O yazıdan sonra Ilgın’da yaşayan yahut öğrenci, asker olarak Ilgın’a, Ilgın Cezaevine yolu düşmüş olan birçok kişiden mesaj aldım. Farklı zamanlarda, başka başka sebeplerle yolu aynı sokaklara, caddelere düşmüş olan...

Bizim oğlan da hemen her çocuğun düştüğü “süper kahramancılık” tuzağına kısa süreli de olsa düştü. “Öyüncek adam” oldu evvelâ, sonra yarasa adam. Koltukların üzerinde atladı durdu. Ben ise hep bu süper kahramanların düşmanı rolünü üstlendim. Anımsıyorum, Kardeşim Furkan’la “süpermencilik” oynardık. Her...

İzmit’te cevelân ederken çocukluk ve ilk gençlik yıllarımda sıkça uğradığım sokaklara, caddelere yolumu düşürmeden; hele hele neredeyse benimle yaşıt olan spor salonu Çınar Spor Merkezi’nin önünden geçmeden turumu tamamlamıyorum. Her köşe başında bir spor salonunun açılmadığı, kişi başına düşen “personal trainer”...

Eski Demiryolu Caddesi’nden yâni İzmit’in göbeğinden tren yolunun geçtiği zamanlar benim çocukluğuma rast geliyor. Trenin gelişini evdeki avize taşlarının sallanmasından anlardık. Avizeler evdeki erken uyarı sistemiydi. Misafirler deprem oluyor zannederlerdi taşlar sallandığında. Onların şaşırmasına şaşırırdım. Çünkü bizim için “günün fark edilmez...

Öğretmen olarak üç yıl çalıştığım Kastamonu, Küre’den tayin olalı üç sene olmuş. Şu cümleyi kurmadan geçmeyeyim: Zaman su gibi akıp gidiyor.  İnsan bazen bir şehri, mekânı geride bırakırken anılarıyla, duygularıyla orada kalmaya devam ediyor. Yıllar sonraki dönüşünde, yeniden karşılaşmasında fark ediyor...