Uzun zaman olmuştu yeni bir mürekkep almayalı. Şöyle bir bakıyordum ara sıra ama bu fiyatlara alınmaz, diyor, geçiyordum. Cidden bu fiyatlar insanın elindeki ufak tefek keyiflerin bile tadını kaçırıyor. Yazmak keyiftir. Keyifli bir zorunluluk belki. Yazmak kadar seçmek de keyiflidir. Denklem çözümü adeta… Mürekkebin kalemi tutan elin sahibinin rengine uyum sağlaması gerekir evvela. Ruh haline...
Teknolojinin bütün nimetlerini kullanmaya çalışsam da gönlüm kalemden ve kağıttan yana. Düşünelim… Yaşamımız ebedi değil. Göçüp gideceğiz. Eskiden göçenler arkalarında fotoğraflar ve notlar, günlükler bırakırlarmış. Biz ne bırakacağız ardımızda? Youtube videosu, Twitter ve Facebook iletisi yahut Instagram paylaşımı mı? Torunlarına TikTok çekimleri bırakacak Berkecan dedelerin devrinde miyiz? Bir arkadaşım vefat ettikten sonra ailesi bütün sosyal...
“Şık bir dolma kalemi, kendisini özel hissedebileceği bir kalemliğin içerisinde saklarsanız ancak, kalem sizi sever ve yazmak size keyif verir!” gibi beylik bir cümleyle başlayayım notuma İnsanın insana alışması kadar, eşyanın da insana alışması vardır ve önemlidir. Kalem, size ait olduğunu bilmeli. O kalemi, o defteri, o eşyayı elinize aldığınızda bir sıcaklığı olmalı… Kalem, benim...
