İzmit’te cevelân ederken çocukluk ve ilk gençlik yıllarımda sıkça uğradığım sokaklara, caddelere yolumu düşürmeden; hele hele neredeyse benimle yaşıt olan spor salonu Çınar Spor Merkezi’nin önünden geçmeden turumu tamamlamıyorum. Her köşe başında bir spor salonunun açılmadığı, kişi başına düşen “personal trainer” sayısının sporcu sayısından çok olmadığı, protein tozu içenin Arnold, en kötü ihtimalle Van Damme...
Eski Demiryolu Caddesi’nden yâni İzmit’in göbeğinden tren yolunun geçtiği zamanlar benim çocukluğuma rast geliyor. Trenin gelişini evdeki avize taşlarının sallanmasından anlardık. Avizeler evdeki erken uyarı sistemiydi. Misafirler deprem oluyor zannederlerdi taşlar sallandığında. Onların şaşırmasına şaşırırdım. Çünkü bizim için “günün fark edilmez ayrıntıları” arasındaydı tren sesi yahut avize taşlarının sallanması. 17 Ağustos 1999 depreminde avizeler insanların...
